زمینه مطالعاتی: خوراک مصرفی جوجه های گوشتی هم از لحاظ بهبود عملکرد و هم از لحاظ کاهش هزینههای تولید فاکتور بسیار مهمی در صنعت طیور میباشد. هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی جیرههای حاوی سطوح مختلف انرژی و اسیدهای آمینه بر عملکرد و ارزش اقتصادی جوجههای گوشتی انجام شد. روش کار: تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 به صورت فاکتوریل در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 12 تیمار که شامل 3 سطح انرژی (100، 95 و 90٪ احتیاجات توصیه شده راس) و 4 سطح پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری (100،105، 95 و 90٪ احتیاجات) استفاده شد. نتایج: بررسی اثرات اصلی نشان داد که استفاده از سطوح مختلف انرژی، تأثیر معنیداری بر مصرف خوراک و افزایش وزن جوجهها نداشت، در حالیکه سطح 90٪ انرژی در جیره، باعث کاهش معنیدار هزینه خوراک به ازای واحد وزن زنده شد. استفاده از سطح 90٪ اسیدهای آمینه به عنوان اثر اصلی در جیره باعث کاهش معنیدار در افزایش وزن روزانه و هزینه خوراک گردید. در رابطه با اثرات متقابل انرژی و اسیدهای آمینه، جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی سطوح 100٪ انرژی و 95٪ اسیدهای آمینه، 95% انرژی و 100% اسیدآمینه و همچنین 95 و 90٪ انرژی و 105٪ اسیدهای آمینه بیشترین افزایش وزن روزانه بدن را دارا بودند. کمترین افزایش وزن بدن و همچنین کمترین هزینه خوراک، مربوط به تیمار دارای سطح 90٪ انرژی و اسیدهای آمینه بود. بین جیرههای حاوی 95٪ انرژی و 90٪ اسیدهای آمینه و جیره استاندارد از لحاظ عملکردی اختلاف معنیداری مشاهده نشد. در صورتی که استفاده از جیره با سطوح 95٪ انرژی و 90٪ اسیدآمینه، باعث کاهش معنیدار هزینه خوراک گردید. نتیجهگیری نهایی: به طور کلی میتوان بیان کرد که استفاده از سطح 95٪ انرژی به همراه سطح 90٪ اسیدهای آمینه، در جیره جوجههای گوشتی از سویی بهترین عملکرد را به دنبال داشت و از سوی دیگر باعث کاهش نسبی در هزینه خوراک گردید.