2024-03-28T13:39:11Z
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=1434
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
اثرات صمغ آنغوزه، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک بر عملکرد و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی
مهدی
رمضانی
محسن
افشارمنش
رضا
قنبرپور
زمینه مطالعاتی: تغذیه جوجههای گوشتی با گیاه دارویی آنغوزه میتواند عملکرد رشد و کیفیت گوشت را بهبود بخشد. روش کار: به منظور بررسی تاثیر پروبیوتیک و سطوح مختلف پودر صمغ آنغوزه در مقایسه با آنتیبیوتیک (آویلامایسین) بر عملکرد رشد، کیفیت گوشت و تیترآنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار به اجرا درآمد که به هر تکرار12 قطعه جوجه اختصاص یافت. شش جیره آزمایشی (تیمارها) شامل: 1) جیره پایه بدون افزودنی( شاهد)،2) جیره پایه حاوی 100 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک آویلامایسین، 3) جیره پایه حاوی1/0 درصد پودر صمغ آنغوزه، 4) جیره پایه حاوی 2/0 درصد پودر صمغ آنغوزه، 5) جیره پایه حاوی 3/0 درصد پودرصمغ آنغوزه، 6) جیره پایه حاوی 100 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک باسیلاکت. نتایج: آزمایش نشان داد، جوجههای گوشتی تغذیه شده با تیمار پروبیوتیک، ازافزایش وزن روزانه بالاتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در کل دوره برخوردار بودند، هرچند با تیمارهای دارای آنتیبیوتیک و آنغوزه 2/0 درصد اختلاف معنیداری نداشتند. در این آزمایش خوراک مصرفی و تیتر آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفندی تحت تاثیر هیچ یک از تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از سطوح مختلف پودر صمغ آنغوزه تاثیر مثبتی بر کیفیت گوشت داشت و سبب کاهش تیوباربیتوریک اسید، اُفت خونابه ( افت لاشه در نتیجه میزان خونابه پس از بیرون آوردن از فریزر) و اُفت در نتیجة پخت ( کاهش وزن لاشه در نتیجه پخته شدن) و افزایش ظرفیت نگهداری آب گردید. pH گوشت نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.
آنغوزه
آویلامایسین
پروبیوتیک
جوجههای گوشتی
سیستم ایمنی
2021
02
19
1
13
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12647_ccc9f1b64469f0e213c0841d549aaa24.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
افزایش محصول بره از شیر گرفته با استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میشهای لری بختیاری
محسن
باقری
این مطالعه با هدف تعیین اثر استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میشهای لری بختیاری بر محصول بره از شیرگرفته انجام شد. روش کار: دو گله گوسفند لری بختیاری هر کدام با 100 رأس میش پرورشی و میانگین وزن6/7±57/5 کیلوگرم و سن 2 تا 7 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. میشهای هر گله به طور تصادفی به دو گروه مساوی برای دریافت یکی از دو جیره ذیل تقسیم شدند: جیره پایه بعلاوه 250 گرم دانه جو (شاهد) و جیره پایه بعلاوه 250 گرم دانه جو بعلاوه 500 واحد ویتامین ای. رژیم غذایی از دو هفته قبل از قوچاندازی شروع وتا سه هفته پس از آن ادامه یافت. وزن و نمره وضعیت بدنی میشها قبل از جفتگیری، اندازهگیری شد. تاریخ زایش، تعداد بره متولد شده، وزن تولد برهها، تلفات برهها از تولد تا شیرگیری و وزن شیرگیری برهها اندازهگیری و ثبت شد. صفات ترکیبی مانند مجموع وزن تولد و مجموع وزن شیرگیری برهها به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش محاسبه شد. نتایج: اختلاف بین دو تیمار از نظر تعداد بره متولد شده به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش تمایل به معنیداری داشت (0/06=p). میانگین وزن تولد برهها بین دو گروه اختلاف معنیدار نداشت. ازنظر مجموع وزن برههای متولد شده به ازای هررأس میش در معرض آمیزش بین تیمارها اختلاف معنیدار وجود داشت به طوری که مجموع وزن برههای متولد شده در تیمار ویتامین ای بالاتر از تیمار شاهد بود (0/01>p). همچنین تعداد بره از شیرگرفته (0/01>p) و مجموع وزن برههای از شیرگرفته به ازای هر رأس میش در معرض آمیزش 0.01>p) و به ازای هر رأس میش زایمان کرده (0/05>p) در تیمار ویتامین ای بالاتر از تیمار شاهد بود. نتیجهگیری نهایی: به طور کلی میتوان گفت که، استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میشهای لری بختیاری میتواند مجموع وزن برههای از شیرگرفته را افزایش دهد.
فلاشینگ
عملکرد
میش
ویتامین ای
2021
02
19
15
25
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12648_9720ae197dca382dda07684e21d8da46.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
اثر عصاره شیرینبیان بر فراسنجههای تخمیر جیرههای حاوی سطوح مختلف کنسانتره در شرایط برون تنی
پریسا
دارات
فرشید
فتاح نیا
گلناز
تأسلی
حمید رضا
میرزایی الموتی
علی
خطیب جو
زمینه مطالعاتی: هدف از دستکاری فرآیندهای تخمیری شکمبه به حداکثر رساندن بازده مصرف خوراک و افزایش تولید حیوان نشخوارکننده میباشد. استفاده از آنتیبیوتیکها بهدلیل احتمال ایجاد مقاومت آنتیبیوتیکی و انتقال آن به انسان محدود شده است و تحقیقات زیادی برای یافتن جایگزینهای مناسب برای آنها انجام شده است. ساپونینها از جمله ترکیبات فعال گیاهان میباشند که به عنوان جایگزین آنتیبیوتیکها مورد توجه محققین قرار گرفته است. از عصاره ریشه شیرینبیان بهدلیل وجود ساپونین میتواند به منظور دستکاری تخمیر شکمبه استفاده کرد. هدف: در این تحقیق اثر عصاره شیرینبیان در جیرههای حاوی سطوح مختلف کنسانتره بر فراسنجههای تخمیر شکمبه در شرایط برون تنی مطالعه شد. روش کار: عصاره شیرینبیان در سطوح 1، 2 و 3 گرم در لیتر محیط کشت به دو جیره آزمایشی با نسبت علوفه به کنسانتره 40 به 60 یا 60 به 40 درصد اضافه شد. تولید گاز، pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی، جمعیت پروتوزوآ و الگوی اسیدهای چرب فرار اندازهگیری و گوارشپذیری ماده آلی برآورد شد. نتایج: اثر نوع جیره بر تولید گاز (05/0=P) و گوارشپذیری ماده آلی برآورد شده معنیدار بود(01/0˂P) ، بهطوریکه جیرههای دارای سطح بیشتر کنسانتره در مقایسه با جیرههای دارای سطح کمتر کنسانتره تولید گاز و گوارشپذیری ماده آلی بیشتری داشتند (05/0˂P). استفاده از عصاره شیرینبیان باعث کاهش گوارشپذیری ماده آلی برآورده شده (05/0˂P) و کل جمعیت پروتوزوآ (01/0˂P) شد. برهمکنش نوع جیره و سطح عصاره بر تولید و سرعت تولید گاز، غلظت نیتروژن آمونیاکی، pH، گوارشپذیری ماده آلی برآورد شده، کل جمعیت پروتوزوآ و جنسهای انتودینیوم، اپیدینیوم، دیپلودینیوم، یودیپلودینیوم و ایزوتریشا اثری نداشتند. .نتیجه گیری نهایی: سطوح استفاده شده عصاره شیرینبیان بر فراسنجههای تخمیر جیرههای با نسبت متفاوت علوفه به کنسانتره تأثیری نداشت.
عصاره شیرینبیان
پویایی تخمیر
نسبت علوفه به کنسانتره
برون تنی
2021
02
19
27
39
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12649_f8d64afcd2382738c4cec43b16ad1e47.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
تأثیر روشهای مختلف عملآوری شیمیایی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی، فراسنجههای تولید گاز و قابلیت هضم کاه گندم در شرایط برون تنی
جواد
بیات کوهسار
الهام
خواجه
فرزاد
قنبری
فاختک
طلیعی
زمینه مطالعاتی: کاهها از جمله محصولات فرعی کشاورزی که در دسته مواد خوراکی غیرمعمول قرار دارند. از جمله محدودیتها در تغذیه آنها، قابلیت هضم پایین آنها، به دلیل وجود پیوند بین کربوهیدراتهای ساختمانی و لیگنین و همچنین وجود گروه استیل در همیسلولز میباشد. لذا میتوان ارزش غذایی آنها را با انجام عملآوریهای مناسبی بهبود بخشید. هدف: مطالعهای به منظور بررسی تأثیر روشهای مختلف عملآوری شیمیایی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی، فراسنجههای تولید گاز و قابلیت هضم برونتنی کاه گندم در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار انجام شد. پس از عملآوری، ترکیب شیمیایی نمونهها با استفاده از روشهای استاندارد تعیین شد. روش کار: در این مطالعه، علاوه بر اندازهگیری ترکیبات شیمیایی، از آزمون تولید گاز برای برآورد فراسنجههای تولید گاز استفاده شد. قابلیت هضم برونتنی نمونهها با استفاده از روش کشت بسته انجام شد. نتایج: بین تیمارهای عملآوری شده از نظر ترکیب شیمیایی (ماده خشک، خاکستر، ماده آلی و پروتئین خام) اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0>P). از این نظر، بالاترین مقدار ماده خشک مربوط به تیمار شاهد و پایینترین مقدار مربوط به تیمارهای عملآوری شده با قارچ بود. در بین تیمارهای عملآوری شده شیمیایی، تیمارهای عملآوری شده با سود و پراکسید هیدروژن بالاترین و تیمارهای عملآوری شده با اوره پایینترین مقدار خاکستر را داشتند. در بین تیمارهای عملآوری شده با دو گونه قارچ از نظر ترکیب شیمیایی اختلاف معنیداری وجود نداشت (05/0P>). روشهای مختلف عملآوری تأثیر معنیداری بر پتانسیل و نرخ تولید گاز داشتند (05/0>P). تیمارهای عملآوری شده با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بالاترین و تیمار عملآوری شده با قارچ تریکودرما (21 روز) پایینترین پتانسیل تولید گاز را داشتند. عملآوری با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بهطور معنیداری قابلیت هضم ماده خشک و قابلیت هضم ماده آلی را افزایش دادند (05/0>P). نتیجهگیری کلی: به طورکلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عملآوری با هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن تأثیر بیشتری در بهبود ارزش تغذیهای کاه گندم داشتند.
تولید گاز
کاه گندم
عملآوری
قابلیت هضم
2021
02
19
41
57
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12650_025b60a6f94a85f7d35c1b8b1618f50f.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
اثرات استفاده از جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis) بر عملکرد، میکروفلور و مورفولوژی روده و برخی فراسنجه های خون مرغهای تخمگذار
حسن
مردانپور
مرتضی
مهری
فاطمه
شیرمحمد
زمینه مطالعاتی: از آن جا که حدود 70 درصد هزینه تولید شامل هزینههای خوراک است، پیدا کردن منابع غذایی جایگزین و مطالعه اثر آن بر استفاده مؤثر در جیره و یافتن جایگزین افزودنیهای بیخطر برای تکمیل بازده خوراک از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات استفاده از جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis) در جیره مرغهای تخمگذار بر عملکرد، میکروفلور و مورفولوژی روده و برخی فراسنجههای خون انجام شد. روش کار: تعداد 192 قطعه مرغ تخمگذار سویه تجاری LSL در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 12 هفته (26 تا 37 هفتگی) مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: جیره شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، تیمار دوم : حاوی 5/1 درصد، تیمار سوم:حاوی 3درصد و تیمار چهارم: حاوی 5/4 درصد اسپیرولینا پلاتنسیس بود. نتایج: نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، توده تخممرغ تولیدی، جمعیت کل باکتریایی، کلی فرمها و لاکتوباسیلها نداشتند (05/0P>). از بین فراسنجههای مورفولوژیک، عمق کریپت در تیمار چهارم بطور معنیداری نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها افزایش یافت (05/0p <). از بین فراسنجههای خونی نیز میزان لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) بطور معنیداری در تیمارهای سوم و چهارم کاهش یافت (05/0p <) و تفاوتی در میزان کلسترول، تری گلیسیرید و لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) مشاهده نشد. نتیجهگیری نهایی: استفاده از مکمل اسپیرولینا پلاتنسیس تا سطح 5/4 درصد جیره اثری بر عملکرد مرغهای تخمگذار نداشت، احتمالاً سطوح بالاتری از آن در جیره مورد نیاز است.
اسپیرولینا پلاتنسیس
عملکرد
مرغ تخم گذار
مورفولوژی روده
میکروفلور روده
2021
02
19
59
69
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12651_2bfa32815e38716cb32e4e4494f79137.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
بررسی اثرات عصاره گیاه شاه اسپرم (Tanacetum balsamita L.) بر برخی از فراسنجههای کیفی اسپرم قوچ مغانی پس از انجماد و یخگشایی
وحید
واحدی
زمینه مطالعاتی: طی مراحل انجماد و یخگشایی اسپرم، استرس اکسیداتیو باعث کاهش تحرک، زندهمانی، یکپارچگی غشاء، ظرفیت آنتی اکسیدانی و در نهایت میزان باروری اسپرم میشود. گیاه شاه اسپرم به دلیل داشتن ترکیبات فنولیک دارای خاصیت آنتی اکسیدانی میباشد. هدف: در این مطالعه تأثیر عصاره گیاه شاه اسپرم به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی بر کیفیت اسپرم منجمد-یخگشایی شده قوچ مغانی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: برای این منظور در فصل تولیدمثلی از چهار رأس قوچ مغانی 4-3 ساله با میانگین وزنی 70 کیلوگرم، هفتهای دو بار اسپرمگیری شد. سپس نمونهها با رقیقکننده بر پایه زرده تخممرغ-سیترات حاوی سطوح مختلف عصاره گیاه شاه اسپرم (0، 2، 4، 8، 12 و 16 میلیلیتر در دسیلیتر محلول رقیق کننده) رقیق شدند. نمونهها پس از طی مراحل سردسازی تا دمای 4 درجه سانتیگراد، به مدت 8 دقیقه روی بخار ازت منجمد شده و تا زمان ارزیابی در داخل ازت مایع نگهداری شدند. پس از یخگشایی، فراسنجههای حرکتی اسپرم به وسیله سیستم کاسا، زندهمانی به روش رنگآمیزی ائوزین-نیگروزین، تست یکپارچگی غشاء با محلول هایپواسموتیک و تعیین اسپرمهای ناهنجار با محلول هانکوک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: غلظتهای 8 و 12میلیلیتر در دسیلیتر عصاره گیاه شاه اسپرم، به طور معنیداری تحرک کلی و تحرک پیش رونده اسپرم را نسبت به گروه شاهد بهبود داد (05/0p <). درصد فراسنجههای VSL، VCL و VAP در تیمارهای 8 و 12 میلیلیتر نسبت به تیمارهای شاهد و 16 میلیلیتر بالاتر بود (05/0p <). درصد فراسنجه LIN در تیمار 8 میلی-لیتر نسبت به 16 میلیلیتر بالاتر بود. بالاترین درصد زندهمانی اسپرم مربوط به تیمار 12 میلیلیتر و بالاترین درصد یکپارچگی غشای پلاسمایی اسپرم مربوط به تیمار 8 و 12 میلیلیتر بود (05/0p <). درصد اسپرم ناهنجار در تیمار 12 میلیلیتر نسبت به تیمارهای شاهد و 2 میلیلیتر کمتر بود (05/0p <). نتیجهگیری نهایی: به طور کلی استفاده از 12 میلیلیتر در دسیلیتر عصاره گیاه شاه اسپرم در رقیقکننده منی سبب بهبود کیفیت اسپرم منجمد-یخگشایی شده قوچ شد.
: آنتی اکسیدان
اسپرم قوچ
عصاره شاه اسپرم
منجمد-یخگشایی
یکپارچگی غشایی
2021
02
19
71
82
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12652_b24246075f257b6996b9debe5659e42f.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
بررسی اثر سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی در جیره بلدرچین ژاپنی مادر بر عملکرد، فراسنجه-های کیفی جوجه یکروزه و میزان مالون دی آلدئید گوشت نتاج
حسین
مالک
محسن
دانشیار
پرویز
فرهومند
کاوه
رحمانی فرح
زمینه مطالعاتی: تغذیه تفاله گوجه فرنگی می تواند بر عملکرد بلدرچین های ژاپنی موثر باشد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات استفاده از تفاله خشک گوجهفرنگی در بلدرچینهای ژاپنی مادر بر عملکرد و وزن اندامهای مختلف، کیفیت جوجه های تازه تفریخ شده و میزان مالون دی آلدئید گوشت نتاج انجام شد. روش کار: برای این منظور تعداد 160 قطعه بلدرچین ژاپنی بالغ در قالب طرح کاملا تصادفی به چهار گروه آزمایشی با چهار تکرار (2 پرنده نر و 8 ماده در هر تکرار) شامل سطوح مختلف صفر (شاهد بدون تفاله گوجهفرنگی)، 4، 8 و 12 درصد تفاله گوجهفرنگی خشک اختصاص یافتند که به مدت 5 هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: بر اساس سیستم امتیازدهی تونا، ظاهر و کرک جوجه بلدرچینهای تازه تفریخ شده حاصل از بلدرچینهای تغذیه شده با سطح 8 درصد تفاله، بالاترین کیفیت را در میان گروههای آزمایشی داشتند.کیفیت مربوط به زرده جذب نشده، ناف، باقیمانده غشا و باقیمانده زرده در جوجههای حاصل از بلدرچینهای تغذیهشده با سطوح 4 و 6 درصد بالاترین مقدار بود و بهطور معنیداری بیشتر از مقادیر مربوط به گروه آزمایشی شاهد و تغذیهشده با بالاترین سطح تفاله گوجهفرنگی (12 درصد) بود. کیفیت پاها در جوجههای حاصل از پرندگان دریافتکننده بالاترین سطح تفاله پایینترین مقدار بود.کیفیت چشمها هم در جوجههای حاصل از بلدرچینهای دریافتکننده 4 درصد تفاله بالاترین کیفیت را داشت و پایینترین کیفیت مربوط به جوجههای حاصل از پرندگان دریافتکننده سطوح صفر و 12 درصد تفاله بود. مصرف سطوح مختلف تفاله گوجهفرنگی به مدت 5 هفته در بلدرچینهای مادر تأثیر معنیداری بر میانگین مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک نتاج در هفتههای مختلف و کل دوره آزمایش نداشت. بلدرچینهای ژاپنی تغذیهشده با 8 درصد تفاله گوجهفرنگی، بیشترین کاهش معنیدار میزان مالون دی آلدئید گوشت را در مقایسه با پرندگان گروه شاهد داشتند. نتیجهگیری نهایی: بهطورکلی، استفاده از 8 درصد تفاله گوجهفرنگی در تغذیه بلدرچینهای مادر ژاپنی بدون تأثیر بر صفات عملکردی موجب بهبود کیفیت جوجههای تازه تفریخ شده میگردد.
بلدرچین ژاپنی
تفاله گوجهفرنگی
عملکرد
کیفیت جوجه
مالون دی آلدئید
2021
02
19
83
94
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12670_575945d0dd661a5a6713a937c55edbfd.pdf
پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
2008-5125
2008-5125
1399
30
4
Detection of carrier cattle infected to Theileria annulata by molecular assay in northwest of Iran
احمد
نعمت الهی
پریسا
شهبازی
صمد
ابراهیمیان
بلال
حسن زاده
Bovine theileriosis due to Theileria annulata is one of the most important diseases in livestock animals in the world. The disease is transmitted by Ixodidae ticks and characterized by fever, enlargement of lymphatic glands, cachexia and death. The detection of theileriosis is enforcement by the blood smear staining with Giemsa. These techniques are suited diagnosing acute infection but are not in carrier animals, where infection rate may be little. The aim of present study was to the detection of carrier cattle to T. annulata in blood samples by PCR and comparison with the staining method in the northwest of Iran. Materials and Methods: A total number of 281 peripheral blood samples were obtained from apparent healthy cattle of different ages and in native and crossbreed cattle in the northwest of Iran in summer 2019. Samples were obtained from animals showing no clinical signs. The age range of cattle was 1-8 years. Samples were detected by Giemsa staining and light microscopic observation and PCR method based on applying the specific primers from the major merozoite-piroplasm surface antigen sequence of T. annulata (Tams-1) gene. A chi-square test was performed to compare prevalence related to breed and age categories. Results: In the microscopic method 25 samples (8.89%), were positive. However, the PCR detected 108 samples (38.43 %) positive for T. annulata. In positive samples of cattle, the highest prevalence was recorded in cattle 2-5 years old (22.4%). These differences in age results were significant (p <0.05). Out of 108 samples positive by PCR, 45 samples (41.66%) were native cattle and, 63(58.33%) were crossbreed cattle, whereas this difference was not significant. Conclusion: Our results showed that there is a high percentage of carriers cows in northwest of Iran and indicate a high potential risk for the infestation of healthy animals and vectors of the disease. زمینه مطالعاتی : تیلریوز گاوی ناشی از تیلریا آنولاتا یکی از بیماریهای مهم در حیوانات مزرعه در جهان می باشد. این بیماری توسط کنه های ایکسودیده منتقل شده و با تب، بزرگی غدد لنفاوی ، لاغری مفرط و مرگ مشخص می شود. تشخیص این بیماری بر اساس رنگ آمیزی گسترشهای خونی به روش گیمسا انجام می گیرد. این روش برای تشخیص عفونت حاد مناسب می باشد اما برای تشخیص حاملین بیماری که میزان آلودگی آنها کمتر می باشد مناسب نیست. هدف: این مطالعه جهت تشخیص حاملین بیماری ناشی از تیلریا آنولاتا توسط نمونه های خونی و مقایسه آن با روش مولکولی PCR در گاوان شمالغرب کشور انجام پذیرفت. روش کار : تعداد 281 نمونه خونی از گاوان بومی و دو رگه به ظاهر سالم با سنین مختلف در شمالغرب کشور در تابستان سال 1398 اخذ شد. نمونه ها بعد از تهیه گسترش و رنگ آمیزی به روش گیمسا در زیر میکروسکپ نوری بررسی شدند و روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از پرایمر های تهیه شده از آنتی ژن سطحی مروزوئیت انگل که ژن (Tams-1) را کد می کنند انجام شد. آزمون مربع کای جهت جهت مقایسه میزان شیوع بیماری در ارتباط با نژاد و سن حیوانات کار گرفته شد. نتایج: در روش میکروسکپیک تعداد 25 نمونه (89/8%) نمونه ها از لحاظ آلودگی انگلی مثبت تشخیص داده شد ولی در روش PCR 108 نمونه (43/38%) نمونه ها مثبت تشخیص داده شد. در نمونه های مثبت گاوان بیشترین میزان شیوع در گاوان 5-2 ساله (4/22 %) مشاهده شد که این تفاوت معنی دار بود(0،05>P) . در بین 108 نمونه مثبت تشخیص داده شده با PCR 45 مورد (66/41 %) در گاوان بومی و 63 مورد (33/58 %) در گاوان دورگه شناخته شد. نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر میزان بالای گاوان حامل بیماری تیلریوزیس را نشان داد که این موضوع نشانگر پتانسیل بالای خطر آلودگی برای حیوانات سالم و ناقلین بیماری می باشد.
تیلریا آنولاتا
حامل
روش رنگ آمیزی
PCR
ایران
2021
02
19
95
101
https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_12693_d1d5111273e337918e68ed4d7c0c8558.pdf