مقایسۀ برخی صفات رشد، خصوصیات کمی و کیفی لاشۀ بره های آمیخته و قزل ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان

جهت مقایسۀ خصوصیات رشد و لاشۀ بره‌های قزل و آمیخته از 40 رأس بره نر تقریباً همسن استفاده گردید. گروههای ژنتیکی شامل بره‏های‏ نژاد قزل(7 رأس‏) و بره­های آمیختۀ بلوچی × قزل (7 رأس) ‏، آرخارمرینوس× قزل (7 رأس)، آرخارمرینوس × مغانی (10 رأس) و بلوچی × مغانی (9 رأس) بود. بره ها در سن حدود 90 روزگی به مدت 110 روز در 5 گروه پروار شدند. در طول مدت پروار عملیات توزین، پس از 18 ساعت گرسنگی بره­ها انجام گرفت. باقیماندۀ خوراک نیز در پایان روز توزین و ثبت گردید. نهایتاً بازده غذایی برحسب مادۀ خشک محاسبه شد. در پایان از هر ترکیب ژنتیکی 5 رأس ذبح گردید. پس از 24 ساعت سردخانه گذاری لاشه ها در دمای 4 درجه سانتیگراد و ثبت رکورد اندازه گیریهای مورفولوژیکی از لاشه، قطعه بندی نیم لاشۀ راست هر حیوان بر اساس استاندارد شماره (4276) ایران صورت گرفت. جهت آنالیز صفات از نرم افزار آماری SAS (9.1) استفاده گردید و مقایسۀ میانگین ها به روش مقایسۀ میانگین حداقل مربعات انجام شد.در این مطالعه اثر ترکیب ژنتیکی بر عرض ژیگو(B) و اوزان سردست و بازو، وزن ماهیچۀ ران، استخوان، چربی کلیه، چربی روده، درصد بازده لاشه، درصد گوشت به چربی در سطح احتمال 05/0معنی دار بود و بر اوزان لاشۀ گرم، لاشۀ سرد، دنبۀ گرم، دنبۀ سرد، قلوه گاه و چربی بدن در سطح احتمال 01/0معنی دار بود. در صفات کمی لاشه مهمترین اختلاف معنی دار مشاهده شده مربوط به وزن دنبه بود که نژاد قزل با دیگر گروهها اختلاف بسیار معنی داری داشت و همچنین در مقایسۀ بازده لاشه نیز باعث ایجاد تفاوت معنی دار در بین گروهها شد. در مقایسۀ کل چربی لاشه آمیخته های ایرانی و نژاد قزل به علت حجم زیاد دنبه نسبت به آمیخته های آرخارمرینوس عملکرد ضعیف تری نشان دادند. برای نسبت گوشت به چربی نیز نژاد قزل و بلوچی× مغانی عملکرد ضعیف تری نسبت به آمیخته های آرخار مرینوس داشتند که این نتیجه را می توان به حجم زیاد دنبه در نژاد های ایرانی نسبت داد.